Chengdu, Wij zijn bergwandelaars

Maandag 20 Augustus
We zijn naar Qingcheng Mountain gegaan. Deze berg staat bekend om zijn Kungfu Panda Tempel, of in ieder geval deze tempel is in deze film gebruikt. Om bij deze berg te komen zijn we met de trein gegaan, eigenlijk wilde we gisteren al gaan, maar de treintickets waren heel snel gegaan. Om 9u zaten we in de trein en in een uur sta je in een ongelooflijk natuur gebied. Wat een verschil met de stad, zelfs hier krijg je de hardpratende en rochelende Chinezen stil, fantastisch. Bij de ingang vroegen een aantal mensen om een foto momentje met mij te hebben, na goed wanneer ze het vragen ben ik de beroertste niet.
Na een halfuur geklauterd te hebben kwamen we bij een splitsing, hier stonden mannetjes die je naar boven wilde dragen. Ze hadden dan een soort draagzak tussen twee bamboe stokken en met zijn tweeen wilde ze je wel naar bovenbrengen voor 200 Yen, ongeveer 18 euro. Ze kwamen natuurlijk gelijk op ons af, maar ik gebaarde dat ik stevige kuiten had n liet ze zien, waarop de mannetjes ok ons heen ook even hun kuiten lieten zien, we hebben dus best gelachen. Voor 10 Yen mocht ik een foto maken waarop ik in de draagzak zat. Uiteindelijk hebben ze mij weer neergezet en zijn we naar boven gewandelt, er kwam geen eind aan die trappen, maar altijd blijven lachen!
Na een tijdje kwamen we bovenaan, hier stond een grote tempel en hier waren ze een tempel aan het restaureren. Ze waren zelf de Boedha beelden van klei aan het boetseren. Ik was best nieuwsgierig en heb om het hoekje gekeken. De mannen wuifde gelijk dat ik verder mocht komen en een foto van de kok, die ook kwam kijken, moest maken.
Voordat we verder zijn gaan wandelen hebben we bij een ouder echtpaar wat gegeten. We mochten in de keuken en het huisje kijken. Terwijl we zaten te eten kwamen er telkens weer nieuwe mensen uit de andere keuken om het hoekje kijken. Een mannetje vond mijn fototoestel nogal leuk speelgoed en wilde graag foto's van ons maken. De beste man genoot ervan.
Na een goede maaltijd konden we weer verder. Na een hele tijd wandelen en een heel mooi uitzicht kwamen we bij een tempel die in de grotten was gebouwd. De huisje zitten gedeeltelijk in de grot en gedeeltelijk buiten de grot, heel bijzonder. Wanneer je de grot ingaat staat er ook weer een onwijs groot Boeddha beeld.
Misschien vragen jullie je wel af waarop ik geen Boeddha foto's heb. Wanneer je een foto maakt van een Boeddha beeld, dan brengt dit ongeluk, dus dat doe ik dan ook niet.
Uiteindelijk na 4,5 uur gewandelt te hebben kwamen we aan bij het hoogste topje, 1300m hoog. Hier ging het allemaal om. Wat heb je vanuit dat topje een waanzinnig uitzicht, wauw!
Na dit vele gewandel hebben we heel lui de kabelbaan naar benden genomen. Toen we weer beneden waren hadden we in totaal zeker 7 uur gewandelt in de bergen. We moesten nog een beetje haast maken met het lopen richting het treinstation, want onze trein vertrok om 18.42u richting de stad. Gelukkig kwamen we een driewieler tegen die ons voor 10 Yen naar het station wilde brengen, maargoed ook want het was toch nog een aardig stuk lopen. We waren nu om 18.05u op het station.

Dinsdag hebben we een uitrust dag gehad. Buskaartjes gekocht voor Jiuzhaigou, dit natuurgebied staat op de lijst van het werelderfgoed en boodschappen gedaan bij de carfour voor in de bus. Wanneer we de buskaartjes kochten vertelde de vrouw achter het loket dat de reis 4 uur zou gaan duren. Ik vond het een beetje vreemd want op verschillende websites en van de meisjes uit hte hotel hadden we gehoord dat het minstens 9 uur met de bus was.

Woensdag, 8uur vertrok onze bus en ja de reis duurde 10 uur. We waren redelijk optijd dus bleven nog buiten de bus wachten zoals vele anderen. Dit had ik al snel gezien want om mij heen stonden minstens 3 mannen hun ochtendritueel uit te voeren. Dit houd in rochelen en tuffen tot je erbij neervalt. Getsie, zo wil ik niet wakker worden, ik ben dus in de bus gaan zitten.
Na een paar uur heel hard doorgassen met de bus zijn we gestopt. De bus moest namelijk even afkoelen. Ze gaan dan met hoge drukspuiten op de busspuiten en vooral waar de motor zit.Hier kon je ook naar de wc. Ik heb om het hoekje gekeken en ben weer weggegaan. Hier kan ik niet naar de wc. ze hadden een soort van hokje gemaakt, deze muurtje kwamen tot aan je heup en hier zat iedereen letterlijk naast elkaar. Ik pas. Ik wacht wel tot we er zijn, dan kan ik gewoon in het hotel. Opzich was 10uur deze busreis maken niet heel erg. Wat een mooie omgeving. Overal word ook nog aan de weg getimmerd, een beetje toeteren naar elkaar en ze weten dat er iemand met een rotgang voorbij komt karren. Ook rij je door verschillende tunnels heen, deze zijn helaas niet verlicht, dus heel erg donker! In sommige tunnels lagen er ook hele plassen water van de regen van de afgelopen dagen.
Na 10 uur en 4 stopt zijn we aangekomen op de plaats van bestemming, het lijkt wel een beetje op klein Tibet. Hier lopen de mensen nog in traditionele kleding, wonen ze in, ik noem ze maar even zo, Heidi huizen en lopen er Yaks rond. Met een Heidi huis bedoel ik een huis die vanaf onderen opgebouwd is uit stenen en vanaf het midden verder gaat in hout. Na een opfris beurt zijn we het stadje ingegaan. Ik had al veel gezien qua viezigheid van ontleedde dieren, maar dit is wel een toppunt. Hier hangen de wolven, of wat het ook is, op zijn kop aan een stok, zonder kop, met huid en haar. Kies maar uit! Mijn eetlust was ver te vinden. Uiteindelijk zijn we ergens gaan zitten waar geen dieren buiten hingen. Lam had ook niet meer zo'n trek in vlees, dus we zijn op de vegetarische tour gegaan, ik heb er weer een recept bij!

Donderdag
Op naar de berg. Doordat het echt een heel groot gebied is rijden er bussen, een beetje hop in hop off bussen. Ook kon je ervoor kiezen om stukken te gaan lopen en later weer de bus te pakken. Op de heenweg brengen ze je helemaal tot aan boven en vertellen ze over de omgeving. Ik heb geen idee wat ze verteld hebben want alles was in het Chinees. De plaatsjes en de omgeving zeiden eigenlijk al genoeg. Dit natuurgebied staat om zijn blauwe water bekend, dit komt voornamelijk door de algen die erin groeien.
We hebben de hele tocht naar beneden gewandelt, afgezien van het laatste stuk. Doordat je lekker gaat wandelen kun je de tijd nemen om dingen te bekijken of om lekker te zien en te genieten van de mooie natuur. Deze omgeving heeft ook tal van watervallen, van heel groot tot heel klein. De grootste is zeker 6 a 7 meter hoog, gigantisch!
In dit park voelde ik mij ook wel heel erg een attracties. Ik ben nog nooit zoveel spontaan met vreemde mensen op de foto geweest. Van een familie wilde iedereen een voor een met mij op de foto en ik maar lachen. Ik kom eigenlijk ook geen toeristen tegen die zo blond zijn als ik.
Rond half 7 waren we weer beneden aan de berg en hadden we wel een beetje trek. We zijn gaan lopen richting het hotel, we komen dan namelijk langs allerlei winkeltjes, waar ze zelf geweven shawls verkopen en restaurantjes. Helaas kreeg ik een beetje de schrik van mijn leven. 5 meter voor mijn neus was er een vis uitgekozen voor op de bbq die de kok eigenhandig doodde. Hij pakte de vis onder zijn kieuwen vast en smeet hem met een rotgang op de grond. Ik heb nog nooit zo hard in iemand zijn arm geknepen. We zijn toen maar doorgelopen naar een verder gedeelte met restaurants. helaas doden ze de vissen allemaal op deze manier maar heb ik het maar 1 keer hoeven zien en vooral horen.
We zijn gaan zitten bij een restaurantje die tafeltjes aan het water had, best gezellig. Lam had uitgelegd aan de vroow dat ik net heel erg geschrokken was van het visslachtritueel. De vrouw wilde hier rekening mee houden en de vis werd niet op de grond gegooid in de tijd dat wij er waren.
Dit gebied staat ook bekend om zijn Yak vlees. Ik hoef het niet te proberen maar Lam wel. Hij vertelde dat Yak vlees echt jak is. je hoeft het niet te proberen, net hondenvoer.
Na het eten hebben we nog boodschappen gedaan voor de bus tocht en zijn we lekker gaan slapen, vermoeiend zo'n dag met zoveel mooie indrukken.

Vrijdag
Vroeg op, 5uur, want om half 7 vertrok onze bus terug richting Chengdu. Het uitchecken duurt in China namelijk soms ook een beetje lang.
Ook deze chauffeur had duidelijk het gaspedaal uitgevonden met een gratis abonnement op de toeter. De bussen van hier zijn trouwens ook op naar de schroot te brengen, na 2,5 uur stond onze bus te roken, maar we gingen gewoon door. Af en toe denk je echt dat hij uit elkaar valt. In de tunnels haalde onze buschauffeur ook iedereen in. In het donker, zomaar 2 vrachtauto's gewone auto's en touringcars.
Gelukkig zijn we doordat we zo hard gereden hadden ruim optijd aangekomen in Chengdu.

Ik ga zometeen nog mijn tas inpakken, morgen nog een keer naar het schattige hondje en s' avonds stap ik in het vliegtuig.
Ik weet niet of ik in Hainan over internet kan beschikken, maar anders ben ik vanaf 2 september in Hong Kong voor een nieuw avontuur!

Lieve groetjes en tot de volgende keer.