Malang, vulkaan avontuur
Blijf op de hoogte en volg Lisette
28 November 2012 | Indonesië, Malang
Malang
Zaterdag 10 nov - dinsdag 13 nov
Zaterdag 10 november
Aangekomen in Malang. We dachten dat net zoals in yogya wel veel homestay's of hostels zouden zijn. Dus met goede moed zijn we ergens een verkoelende ice tea gaan drinken. Daarna zijn we op zoek gegaan. In the lonely planet stond wel iets aangegeven als zijnde goed, dit was ook nog eens dicht bij het station. Wij er naartoe, van een afstandje zag het er al niet echt heel goed uit. De kamer was helemaal verschrikkelijk en verouderd. Dus wij weer verder. Zoeken zoeken en zoeken, ook een keer de verkeerde kant opgestuurd, dat kan natuurlijk een keer gebeuren. Uiteindelijk uitgekomen bij kamping toerist. Dit was een heel nieuw hostel boven op het dak van een hotel gerund door een Nederlandse getrouwd en haar Indonesische man. Ze had natuurlijk gelijk door dat wij Nederlanders waren. We konden kiezen uit een bed in een dormkamer of een eigen hutje, dit werd natuurlijk het tweede. Zag er heel schattig uit. Omdat ze nog vrij nieuw zijn waren ze nog aan het zoeken naar verschillende tours. Zondag wilde ze dan ook een Javaanse kookcursus gaan doen. Wij werden uitgenodigd om hieraan mee te helpen en deel te nemen aan de cursus. De cursus begon om 7uur in de morgen, vanwege de markt. Alles ingecheckt en ondertekent zijn we eerst gaan slapen in onze nieuwe hut. In de avond hebben we wat in het hostel gegeten.
Zondag 11 nov
Ons eerste dagje Malang begon al vroeg in de morgen. Om 6uur ging de wekker. Zo hoefden wij ons niet zo te haasten. Op het ontbijt menu van het hostel stond onder andere yoghurt met fruit en muesli met thee of koffie. Hier hadden we ons al helemaal op zitten verheugen. Het was ook nog eens een hele bak vol dat je kreeg. Echt lekker om weer eens koude yoghurt te eten met vers fruit en muesli, dat is wel andere koek dan een bakje rijst in de morgen. Na ons ontbijt was de gids met het vrouwtje dat met ons zou gaan koken er al. Zij kon helaas geen Engels maar soms met handen en voeten werk kon je wel iets duidelijk maken, de gids kon gelukkig wel Engels. Samen met een ander Nederlands koppel en de eigenares met haar kleine zoontje, als undercover, gingen we op pad naar de markt. De markt was ongeveer 10 minuten lopen. Aangekomen waren er allerlei karakters die al jaren op deze markt stonden en die lekker stonden te roepen door de zaal. Er was een vrouwtje die elke keer wanneer ze ons zag heel erg moesten lachen. Ze prees haar tomaten aan en bedankten en ja hoor ze schoot in de lach en begon te zwaaien, mooi mensje zonder tanden!
Omdat de kookcursus de eerste keer was, was het voor hen lastig hoe dingen uit te leggen op de markt. Onze gids kon wel heel wat vertellen over de groentes en wanneer je iets vroeg vertelde hij hier ook over. Na de markt zijn we naar het huis van het vrouwtje gelopen. We mochten op de grond in de keuken plaatsnemen. De spullen werden erbij gepakt en we werden na enige twijfeling van het vrouwtje aan het werk gezet. Op een gegeven moment kwamen er meer mensen binnen, zoals twee oma's en een tante en haar broer. De kinderen stonden buiten te kijken. Ook werd er, vanuit de oma's, met een kritische blik op ons snijwerk gekeken. Dit was wel grappig. Na een halfuur was het meeste stamp, snij en was werk gedaan en moest alles gekookt of gefrituurd worden. Doordat er een pit was voor het frituren duurde het een tijdje, jaar dit was niet erg. De tante vond ons erg interessant en vroeg of de kleur van onze ogen echt was, zij wilde ze ook wel hebben! Als 'compliment' kregen we dat we op Barbie leken, in Azië een compliment maar voor ons niet echt. Na enige tijd bakken en braaien was het eten klaar en hebben we het ala Javaanse stijl zitten op de vloer opgegeten. Echt smullen! Na het eten kregen we de gelegenheid om de recepten door te nemen en alles op te schrijven. Nu zijn jullie vast benieuwd wat we gemaakt hebben?? Corncoockies, Indonesische naam weet ik even niet zo snel, tempeh dit is een soort tofu met bonen en twee soorten salades. Ik ga het wel een keer voor jullie maken!
We zijn deze avond optijd richting bed gegaan want de nacht is maar kort. Om 1uur in de nacht worden we namelijk opgehaald voor onze Bromosunrise tour.
Maandagnacht 12 nov
12 uur in de nacht, mijn wekker gaat af! Poeh wat voel ik mij moe en ellendig. Ik was namelijk snot verkouden en had erg last van mijn keel en oren. Een frisse douche helpt misschien een beetje. Om 1 uur stond de 4x4 jeep voor ons hotel te wachten. Met onze gids henry en onze chauffeur sexy harry zouden we er een leuke dag van maken. Ook was er een Duitse, volgens mij, jongen mee Martin. Na een lange donkere hobbelende tocht met de auto richting een berg mochten we gaan lopen. Wat was het koud! Zonder ontbijt gingen we de berg beklimmen, dit zou ongeveer een uur duren, geloof dit nooit, het duurt helaas altijd langer. Doordat ik mij niet echt fit voelde en zonder ontbijt moest klimmen viel dit allemaal vies tegen. Ook Lotte had het zwaar, zij heeft kortere benen en dat was soms lastig met klimmen. Toen we bijna bij de top waren vond onze gids het leuk om een avontuurlijke route te nemen. Dit was het zeker. Door de bosjes klauterend zonder pad jezelf omhoog trekken de berg op. Wat een uitputtingstocht! Trillend en al kwamen we boven aan op de berg. Wanneer de zon op kwam waren we eigenlijk alles vergeten, het uitzicht was adembenemend en je kon de Bromo vulkaan heel goed zien. Een krater achter de vulkaan spuwde soms wat rook uit wat een mooi effect gaf in de lucht. Onze lieve gids henry had warme thee voor ons gehaald. Dit heb ik met een goede schep suiker opgedronken en toen voelde ik mij iets beter. Na, ik denk, een uur zijn we weer terug naar. Beneden gelopen de, gelukkig, wat minder avontuurlijke route. Wij waren blij toe. Terug bij de auto stond sexy harry met een grote glimlach op ons te wachten, op naar de Bromo vulkaan. Je kon van afstand al zien en henry vertelde het ons ook, dat het steeds stoffiger werd op de berg door de wind. Hoe later hoe stoffiger. De jeep werd geparkeerd en we konden gaan lopen. Gelijk komen er allerlei mensen te paard op je af of je per paard omhoog gebracht wilde worden, alle drie hielden we niet van paarden, dus bij ons waren ze op het verkeerde adres. Henry had mondkapjes meegnomen tegen het opwaaiende zand, we waren blij toe. Wat smerig zeg! Mijn hele haar zat onder het zand. Na een barre tocht, ja dat vond ik echt, door het zand omhoog stonden we op de vulkaan. Het waaide zo hard met zand dat ik soms moeite had mijn ogen open te houden, snel wat foto's gemaakt, ook niet goed voor je camera, en weer naar beneden. Weer terug bij de jeep kregen we eindelijk ons ontbijt, bestaande uit een broodje, die van mij met kaas, een reepje chocola, een hele grote appel en een sapje. Hier waren we echt aan toe. Onderwijl dat wij ons ontbijt opaten reden we naar de savannah onze volgende stop. In dit gebied lijkt het helemaal niet meer op Java, hij lijkt net of je in Amerika rijd, ook al ben ik daar nog nooit geweest, toch voelt het zo. Gelukkig had Lotte natte doekjes bij ons zodat we ons gezicht konden schoonmaken, de doekjes waren echt grijzig vies! We hebben gestopt en wat mooie foto's op de jeep gemaakt. Na de savannah zijn we naar een waterval gereden, onze laatste wandeling voor vandaag, gelukkig, ik was uitgeput van de dag. Bij de waterval was het heel rustig, maar het kletterende geweld van het water spetterende ons allemaal nat, wat helemaal niet erg was in de warmte. Op de terugweg omhoog kwamen we een mannetje tegen die daar aan het werk was. Hij was niet helemaal 100 en kon niet goed praten maar hij wees naar de bomen en het hek, hij maakte een hek van de takken. Bij ieder eetstalletje kreeg hij een broodje of wat te drinken, de man had de grootste lol en vond het maar al te leuk om te laten zien wat hij maakte. Wij vonden hem wel een beetje viezig want de etensresten zaten in zijn baard.
Onze laatste stop van de dag, een tempel, helaas waren wij te moe om hier op te klimmen en hebben we er van een afstandje in de schaduw naar zitten kijken.
Wat een dag, maar met mooie indrukken en zeker de moeite waard, uiteindelijk!
Dinsdag 13 nov
Eigenlijk wilde we van te voren een trein naar Surabaya, een havenstad, regelen. Aangekomen op het station, maandag al, konden we geen trein reserveren en moesten we om 3 uur in de nacht maar naar het station komen om een economie class kaartje te kopen. Dit zagen we niet zitten. Vanuit ons hostel hebben we een privé auto besteld die ons voor het hostel in Surabaya af ging zetten.
Richting Surabaya was het nog een hele tocht. Op een gegeven moment werd de man die voorin zat afgezet op het vliegveld en kwam er een vervelende kerel in de auto zitten, die heel asociaal zat en de hele tijd luid zat te bellen. We waren blij dat we aankwamen in het hostel. Het hostel was heel nieuw en werd gerund door een vrouw met haar broer, naja haarbroer deed meer de website. De vrouw was een wat zenuwachtige vrouw, waar we allebei een beetje kriebelig van werden, ook doordat we moe waren van de reis. Ik vertelde haar dat ik een beetje dovig was doordat ik niet helemaal fit was, maar toch bleef ze heel heel zachtjes tegen mij praten. Ik vroeg aan Lotte of zij de vrouw wilde antwoorden, want ik werd er een beetje moe van. Doordat het al tegen het begin van de avond was zijn we in de buurt saté wezen eten en heb ik neusdruppels gehaald.
De volgende dag zouden we met de vrouw meegaan op een citytour.
Zaterdag 10 nov - dinsdag 13 nov
Zaterdag 10 november
Aangekomen in Malang. We dachten dat net zoals in yogya wel veel homestay's of hostels zouden zijn. Dus met goede moed zijn we ergens een verkoelende ice tea gaan drinken. Daarna zijn we op zoek gegaan. In the lonely planet stond wel iets aangegeven als zijnde goed, dit was ook nog eens dicht bij het station. Wij er naartoe, van een afstandje zag het er al niet echt heel goed uit. De kamer was helemaal verschrikkelijk en verouderd. Dus wij weer verder. Zoeken zoeken en zoeken, ook een keer de verkeerde kant opgestuurd, dat kan natuurlijk een keer gebeuren. Uiteindelijk uitgekomen bij kamping toerist. Dit was een heel nieuw hostel boven op het dak van een hotel gerund door een Nederlandse getrouwd en haar Indonesische man. Ze had natuurlijk gelijk door dat wij Nederlanders waren. We konden kiezen uit een bed in een dormkamer of een eigen hutje, dit werd natuurlijk het tweede. Zag er heel schattig uit. Omdat ze nog vrij nieuw zijn waren ze nog aan het zoeken naar verschillende tours. Zondag wilde ze dan ook een Javaanse kookcursus gaan doen. Wij werden uitgenodigd om hieraan mee te helpen en deel te nemen aan de cursus. De cursus begon om 7uur in de morgen, vanwege de markt. Alles ingecheckt en ondertekent zijn we eerst gaan slapen in onze nieuwe hut. In de avond hebben we wat in het hostel gegeten.
Zondag 11 nov
Ons eerste dagje Malang begon al vroeg in de morgen. Om 6uur ging de wekker. Zo hoefden wij ons niet zo te haasten. Op het ontbijt menu van het hostel stond onder andere yoghurt met fruit en muesli met thee of koffie. Hier hadden we ons al helemaal op zitten verheugen. Het was ook nog eens een hele bak vol dat je kreeg. Echt lekker om weer eens koude yoghurt te eten met vers fruit en muesli, dat is wel andere koek dan een bakje rijst in de morgen. Na ons ontbijt was de gids met het vrouwtje dat met ons zou gaan koken er al. Zij kon helaas geen Engels maar soms met handen en voeten werk kon je wel iets duidelijk maken, de gids kon gelukkig wel Engels. Samen met een ander Nederlands koppel en de eigenares met haar kleine zoontje, als undercover, gingen we op pad naar de markt. De markt was ongeveer 10 minuten lopen. Aangekomen waren er allerlei karakters die al jaren op deze markt stonden en die lekker stonden te roepen door de zaal. Er was een vrouwtje die elke keer wanneer ze ons zag heel erg moesten lachen. Ze prees haar tomaten aan en bedankten en ja hoor ze schoot in de lach en begon te zwaaien, mooi mensje zonder tanden!
Omdat de kookcursus de eerste keer was, was het voor hen lastig hoe dingen uit te leggen op de markt. Onze gids kon wel heel wat vertellen over de groentes en wanneer je iets vroeg vertelde hij hier ook over. Na de markt zijn we naar het huis van het vrouwtje gelopen. We mochten op de grond in de keuken plaatsnemen. De spullen werden erbij gepakt en we werden na enige twijfeling van het vrouwtje aan het werk gezet. Op een gegeven moment kwamen er meer mensen binnen, zoals twee oma's en een tante en haar broer. De kinderen stonden buiten te kijken. Ook werd er, vanuit de oma's, met een kritische blik op ons snijwerk gekeken. Dit was wel grappig. Na een halfuur was het meeste stamp, snij en was werk gedaan en moest alles gekookt of gefrituurd worden. Doordat er een pit was voor het frituren duurde het een tijdje, jaar dit was niet erg. De tante vond ons erg interessant en vroeg of de kleur van onze ogen echt was, zij wilde ze ook wel hebben! Als 'compliment' kregen we dat we op Barbie leken, in Azië een compliment maar voor ons niet echt. Na enige tijd bakken en braaien was het eten klaar en hebben we het ala Javaanse stijl zitten op de vloer opgegeten. Echt smullen! Na het eten kregen we de gelegenheid om de recepten door te nemen en alles op te schrijven. Nu zijn jullie vast benieuwd wat we gemaakt hebben?? Corncoockies, Indonesische naam weet ik even niet zo snel, tempeh dit is een soort tofu met bonen en twee soorten salades. Ik ga het wel een keer voor jullie maken!
We zijn deze avond optijd richting bed gegaan want de nacht is maar kort. Om 1uur in de nacht worden we namelijk opgehaald voor onze Bromosunrise tour.
Maandagnacht 12 nov
12 uur in de nacht, mijn wekker gaat af! Poeh wat voel ik mij moe en ellendig. Ik was namelijk snot verkouden en had erg last van mijn keel en oren. Een frisse douche helpt misschien een beetje. Om 1 uur stond de 4x4 jeep voor ons hotel te wachten. Met onze gids henry en onze chauffeur sexy harry zouden we er een leuke dag van maken. Ook was er een Duitse, volgens mij, jongen mee Martin. Na een lange donkere hobbelende tocht met de auto richting een berg mochten we gaan lopen. Wat was het koud! Zonder ontbijt gingen we de berg beklimmen, dit zou ongeveer een uur duren, geloof dit nooit, het duurt helaas altijd langer. Doordat ik mij niet echt fit voelde en zonder ontbijt moest klimmen viel dit allemaal vies tegen. Ook Lotte had het zwaar, zij heeft kortere benen en dat was soms lastig met klimmen. Toen we bijna bij de top waren vond onze gids het leuk om een avontuurlijke route te nemen. Dit was het zeker. Door de bosjes klauterend zonder pad jezelf omhoog trekken de berg op. Wat een uitputtingstocht! Trillend en al kwamen we boven aan op de berg. Wanneer de zon op kwam waren we eigenlijk alles vergeten, het uitzicht was adembenemend en je kon de Bromo vulkaan heel goed zien. Een krater achter de vulkaan spuwde soms wat rook uit wat een mooi effect gaf in de lucht. Onze lieve gids henry had warme thee voor ons gehaald. Dit heb ik met een goede schep suiker opgedronken en toen voelde ik mij iets beter. Na, ik denk, een uur zijn we weer terug naar. Beneden gelopen de, gelukkig, wat minder avontuurlijke route. Wij waren blij toe. Terug bij de auto stond sexy harry met een grote glimlach op ons te wachten, op naar de Bromo vulkaan. Je kon van afstand al zien en henry vertelde het ons ook, dat het steeds stoffiger werd op de berg door de wind. Hoe later hoe stoffiger. De jeep werd geparkeerd en we konden gaan lopen. Gelijk komen er allerlei mensen te paard op je af of je per paard omhoog gebracht wilde worden, alle drie hielden we niet van paarden, dus bij ons waren ze op het verkeerde adres. Henry had mondkapjes meegnomen tegen het opwaaiende zand, we waren blij toe. Wat smerig zeg! Mijn hele haar zat onder het zand. Na een barre tocht, ja dat vond ik echt, door het zand omhoog stonden we op de vulkaan. Het waaide zo hard met zand dat ik soms moeite had mijn ogen open te houden, snel wat foto's gemaakt, ook niet goed voor je camera, en weer naar beneden. Weer terug bij de jeep kregen we eindelijk ons ontbijt, bestaande uit een broodje, die van mij met kaas, een reepje chocola, een hele grote appel en een sapje. Hier waren we echt aan toe. Onderwijl dat wij ons ontbijt opaten reden we naar de savannah onze volgende stop. In dit gebied lijkt het helemaal niet meer op Java, hij lijkt net of je in Amerika rijd, ook al ben ik daar nog nooit geweest, toch voelt het zo. Gelukkig had Lotte natte doekjes bij ons zodat we ons gezicht konden schoonmaken, de doekjes waren echt grijzig vies! We hebben gestopt en wat mooie foto's op de jeep gemaakt. Na de savannah zijn we naar een waterval gereden, onze laatste wandeling voor vandaag, gelukkig, ik was uitgeput van de dag. Bij de waterval was het heel rustig, maar het kletterende geweld van het water spetterende ons allemaal nat, wat helemaal niet erg was in de warmte. Op de terugweg omhoog kwamen we een mannetje tegen die daar aan het werk was. Hij was niet helemaal 100 en kon niet goed praten maar hij wees naar de bomen en het hek, hij maakte een hek van de takken. Bij ieder eetstalletje kreeg hij een broodje of wat te drinken, de man had de grootste lol en vond het maar al te leuk om te laten zien wat hij maakte. Wij vonden hem wel een beetje viezig want de etensresten zaten in zijn baard.
Onze laatste stop van de dag, een tempel, helaas waren wij te moe om hier op te klimmen en hebben we er van een afstandje in de schaduw naar zitten kijken.
Wat een dag, maar met mooie indrukken en zeker de moeite waard, uiteindelijk!
Dinsdag 13 nov
Eigenlijk wilde we van te voren een trein naar Surabaya, een havenstad, regelen. Aangekomen op het station, maandag al, konden we geen trein reserveren en moesten we om 3 uur in de nacht maar naar het station komen om een economie class kaartje te kopen. Dit zagen we niet zitten. Vanuit ons hostel hebben we een privé auto besteld die ons voor het hostel in Surabaya af ging zetten.
Richting Surabaya was het nog een hele tocht. Op een gegeven moment werd de man die voorin zat afgezet op het vliegveld en kwam er een vervelende kerel in de auto zitten, die heel asociaal zat en de hele tijd luid zat te bellen. We waren blij dat we aankwamen in het hostel. Het hostel was heel nieuw en werd gerund door een vrouw met haar broer, naja haarbroer deed meer de website. De vrouw was een wat zenuwachtige vrouw, waar we allebei een beetje kriebelig van werden, ook doordat we moe waren van de reis. Ik vertelde haar dat ik een beetje dovig was doordat ik niet helemaal fit was, maar toch bleef ze heel heel zachtjes tegen mij praten. Ik vroeg aan Lotte of zij de vrouw wilde antwoorden, want ik werd er een beetje moe van. Doordat het al tegen het begin van de avond was zijn we in de buurt saté wezen eten en heb ik neusdruppels gehaald.
De volgende dag zouden we met de vrouw meegaan op een citytour.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
