Yogyakarta, een weekje rust

Yogyakarta
1 november - 9 november

Vrijdag 2 november
Vroeg op om naar de Borobordur te gaan. De Borobordur staat op de werelderfgoed lijst en is een van de wereldwonderen in de wereld. Volgens mij had Lotte om 8u afgesproken met Melvin. Wanneer we beneden zaten zat Melvin al te wachten. Ik heb mijzelf voorgesteld en we hebben gevraagd of hij iemand wist de kon rijden deze dag. Melvin zei dat hij in 10 minuten weer terug zou zijn met iemand anders die mij kon brengen. Melvin was al vrij snel terug. Hij had Sigzet meegenomen een vriend van hem. Melvin is een kunstenaar en dit is Sigzet ook. De helmen op en off we go richting de Borobordur. Aangekomen bij de Borobordur hebben we eerst nog ergens iets gedronken en pinda koeken gegeten. Omdat ik geen student meer ben kreeg ik helaas geen korting, maar Melvin wist wel een plek waar ik goedkoper een kaartje kon krijgen, hij ging dus oppad voor mij. Na 10 minuten was hij weer terug met een kaartje voor mij, iets goedkoper dan aan de kassa. Wij achter Melvin aan richting de kassa. Na de kaartjes controle kregen we een saron om. Een echte borobordur saron. Wij waren gelijk aan het begin al een attractie, veel mensen willen op deze plek met je op de foto. Op een gegeven moment werden we er helemaal gek van. Als je tegen een iemand ja zegt gaat iedereen het proberen. Op een gegeven moment gingen we de mensen ontwijken. We zagen ze dan al naar ons kijken, wij liepen dan 'niets vermoedend' de andere kant op. De Borobordur was erg gaaf, een heel mooi uitzicht en een ongelooflijk gebouw. Je kan niet geloven dat mensen dat gemaakt hebben en hoe?? Na een uur of meer rondgelopen te hebben zijn we terug gegaan. Helaas word je automatisch door een souvenirs dorp geleid, waar de mensen naar je roepen. Soms best wel grappig, aan het begin, maar na 10 minuten ben je daar ook wel klaar mee. Ze roepen dan bijvoorbeeld bag bag ja ja oke good price.
Melvin zag ons al van verre aankomen en riep gelijk al Lies! Hier ben ik! Hij kan namelijk Nederlands omdat zijn opa in Nederland heeft gewoond. We waren wel een beetje hongerig en hebben noodle soep gegeten in een kraampje. Hier waren ook een aantal mannen met een gitaar die gezellig zaten te spelen en te zingen.
We zijn weer verder gegaan op de scooter. We zijn richting een zilver bewerkingsbedrijfje gegaan. Hier lieten ze zien hoe ze van zilver sieraden maakten en daarna,ja natuurlijk, mochten we door de winkel lopen. Eigenlijk was het zilver helemaal niet duur, maar we hadden ook geen genoeg geld bij ons. Na al het moois gingen we weer verder. We reden langs verschillende velden met gewassen. Sigzet heeft veel uitgelegd over de verschillende gewassen en de vruchten die aan de bomen groeien. Rond een uur of 15u waren we weer terug in het hostel. Hier hebben we lekker niets gedaan. Zitten kletsen met Alice en in de avond wat gaan eten met elkaar.

Zaterdag 3 november
Uitslaap dag! Dat hoort nou eenmaal op een zaterdag. Na het uitslapen en we ontbeten aan de overkant van de straat bij de familie. We bestelde een roti bakar, uiteindelijk is een roti bakar geroosterd brood, maar deze is wat meer speciaal. Hier zit namelijk jam en hagelslag tussen! Het vrouwtje had die dag geen brood meer. Maar wij mochten plaatsnemen en zij ging snel naar de supermarkt. Ze was bezig met het klaarmaken van kip en dit stond naast het fornuis. Terwijl wij zaten te wachten kwam er een nieuwsgierige rat langs. Wij deinzen hiervan niet meer weg. Normaal zou je gaan zitten gillen en weglopen, maargoed wat wil je het is een restaurantje in de buitenlucht en er staat eten. Wij hoefden dat in ieder geval niet op te eten. Hij zat ook niet aan het eten, nog niet! Het vrouwtje kwam terug en de rat vloog er vandoor. Na het ontbijt zijn we naar de shoppingstreet gegaan, marioborlo genaamd. Hier verkopen ze echt alle souvenirs! En iedereen verkoopt in weze hetzelfde. We hebben een kopje koffie gedronken waar we een hele hele zoete donut bij kregen dat is het concept van J.CO. Na de koffie konden we er wel weer tegen aan. We kwamen een oud mannetje tegen die aan ons vertelde dat we naar een batik shop konden gaan. Dit zouden echte batiks zijn. De prijzen werden vastgelegd door de regering omdat het nog studenten zijn. Hij een plattegrond getekend en wij op pad.we dachten in eerste instantie dat de man bij zijn standje bleef staan maar na elke 5 minuten dook de man op uit het niets om ons te vertellen welke kant we op moesten. Na drie keer hield hij hier gelukkig mee op. We kwamen een ander oud mannetje tegen en raakten in gesprek. Dit mannetje kwam van Borneo en gaf muziekles in yoyga. Na een tijdje vroeg hij ons waar we naartoe gingen. Wij vertelden dat we naar de novi art school gingen voor batik. De man bleef stil staan en zij met vol ongeloof: o my god! Wij dachten wat gebeurt hier. Hij vroeg hoe we dit wisten. Hij zei namelijk dat daar niet veel toeristen naartoe gingen tenzij je iemand wist die daar werkten. Hij heeft ons helemaal naar de art school gebracht. Hier aangekomen kregen we een korte uitleg over de batik doeken en hoe de mensen het maakte. Hierna mochten we rondlopen in de galerij en schilderijen uitzoeken die we mooi vonden, als je dat wilde. Er was zoveel moois. We hebben er denk ik wel 2,5 uur rondgelopen en misschien wel iets langer omdat het begon te regenen. Na allebei wat moois gekocht te hebben zijn we met de becak, een fiets met een bak, terug naar het hostel gegaan. We waren helemaal trots op onze aankopen en hebben ze in het hostel nog zitten bekijken.

Zondag 4 november
In Yogyakarta is veel moois te zien. Er zijn veel oude gebouwen, ook uit de Nederlandse tijd in Indonesië. Vandaag zijn we met zijn vieren oppad geweest. Inge, die ik in Bandung had ontmoet was ook naar Yogyakarta gekomen, Katarina een meisje die we in het hostel hadden ontmoet en Lotte. We zijn naar het kraton geweest. Dit is een heel oud gebouw waar dansshows werden gehouden voor belangrijke mensen. Ook wij hebben hier een dansshow gezien met muziek en gezang. Na een halfuur zijn we verder rond gaan lopen. De dans was heel mooi maar aan het gezang konden we niet zo wennen. Als je achter het kraton langsloopt kom je bij het waterpaleis. Hier was een bad voor de vrouwen en voor de keizer. De keizer keek dan door een raampje naar de vrouwen als hij een bloem naar je toegooide dan mocht je als vrouw naar zijn bad komen.
Na het waterpaleis kwamen we toevallig bij een leren wajang maker terecht. We kregen een uitleg over het proces en het verhaal achter de verschillende karakters. Allemaal hebben we tegen een speciale prijs een leren wajang poppet gekocht. De man had hier de grootste lol om en het was ons geheim dat we hem voor zo goedkoop hadden mogen kopen, omdat we studenten waren! Omdat Inge ook batik schilderijen wilde kopen zijn we nog terug gegaan naar de batik shop. Hier heeft Inge heel wat mooie dingen gekocht!

Maandag 5 november
Omdat Lotte vandaag en morgen wat moest regelen voor het verlengen voor haar visum hebben we een privé chauffeur ingehuurd die ons naar de immigratie heeft gebracht en daarna naar een andere bekende tempel, de Prambanan. Dit is meer een Hindoe tempel, dit kun je zien aan de verschillende beelden die op de tempel staan. Doordat het alle aal vrij grijzig is om de tempel heen, door het zand, ziet de tempel er niet heel mooi uit. Later zijn we er meer omheen gaan lopen en was er ook gras om het complex, toen zag de tempel er veel mooier uit. De grootste toren mag je ook in met een helm op. Er is namelijk door de aardbeving heel wat kapot gegaan op het complex en sommige gebouwen staan nog steeds niet helemaal stevig, dus safety for everything! Ook bij dit complex willen er weer veel mensen met je op de foto. Soms sta je hier versteld van, je zou denken dat ze voor de tempel komen. Maar we hadden ons voorgenomen om vandaag overal nee op te zeggen! Na de tempel word je weer door een souvenirs dorp geleid. Ik denk dat we er op een goed moment waren, want de mensen waren niet zo roeperig. Ik denk dat ze een dutje deden. Onze chauffeur heeft ons afgezet in de marioborlo street. Hier hebben we weer lekker een kop koffie gedronken.

Dinsdag 6 november
Shop till you're drop shopping dag! Er moeten natuurlijk ook souvenirs gekocht worden. Dit hebben we deze dag gedaan. Koffie gedronken en het lekkerste yoghurt ijs met vers fruit gegeten. Ook kwamen we sigzet weer tegen. Hij duikt soms ook op uit het niets en roept dan heel hard Lies! We hebben bij hem in de batik shop gekeken en hij verteld over het goede doel waar hij mee bezig is. Hij en nog een aantal anderen hebben een weeshuis opgezet. Er worden namelijk nog steeds veel kinderen voor de deur van rijke mensen gelegd. De mensen kunnen. Niet voor de kinderen zorgen. Deze kinderen worden in het weeshuis opgevangen. Sigzet vertelde ons dat we het huis kunnen bezoeken en we spraken een datum af. Ook wilde we graag iets geven aan de kinderen, sigzet drukte ons op het hart geen geld mee te nemen en alleen maar iets te geven waar ze echt iets aan hebben. Zoals potloden, papier of pennen. Na zijn artshop zijn we gelijk even naar de supermarkt gegaan om wat uit te zoeken voorde kinderen.

Woensdag 7 november
We hadden zoveel foto's genomen de laatste dagen dat deze onderhand geupload moesten worden op de computer. We hebben een internetcafe opgezocht en hebben daar een middag vertoefd. Door al die uren krom achter de computer gezeten te hebben konden we wel een massage gebruiken. We hadden aan onze weg van het hostel een leuk en vooral heel goedkoop zaakje gevonden. Hier zijn we weer naar terug gegaan. Het zaakje was in een grote verbouwing. De werkman liep rond en een vrouw zat met haar haar in de verfspoeling. De ruimte werd omgebouwd, er werden een paar schotten neergezet en de massage kon beginnen. Voor mij was dit een aparte eerste ervaring, maar zeker voor herhaling vatbaar.

Donderdag 8 november
Vandaag was dan eindelijk de dag dat we naar het weeshuis konden gaan. Om 15u werden we met scooters opgehaald. Aangekomen bij het weeshuis stond de thee en de koekjes voor ons klaar. Langzamerhand kwamen er eenpaar koppies om de hoek van de deur nieuwsgierig naar ons kijken. Elke keer met een hoop gegiechel. Na een tijdje stond er een hele groep met kinderen om ons heen. Ze stonden ons aan te gapen en soms een beetje te giechelen. De meisjes lieten zich nog niet zo zien. Uiteindelijk hebben we een rondleiding door het huis gekregen. Je kon zien dat ze alles nog een beetje aan het opknappen waren. Ook lag er boven best veel troep. Alles werd maar op elkaar gegooid in een hoop in een hoek. Na de rondleiding hebben we de cadeautjes gepakt en zijn we gaan tekenen met de kinderen. Na een tijdje zaten er heel wat kinderen te tekenen. Ik heb een Nederlands landschap op het bord getekend en Lotte heeft woorden die zij kende in het bahasa op het bord geschreven met de Engelse vertaling erachter. Rond een uur of 17 was het tijd om te bidden en voor ons tijd om terug te gaan. Na nog wat foto's genomen te hebben zijn we terug gegaan naar het hostel. Dit was een ervaring om niet te vergeten en we waren er eigenlijk nog steeds een beetje stil van.

Vrijdag 9 november
Vandaag schandalig uitgeslapen. We hadden vanavond, helaas, pas de trein naar Malang. Er rijden alleen maar nachttreinen naar Malang. We hebben deze dag niet veel uitgevoerd. Ik heb een pakje met souvenirs op de post gedaan en daarna zijn we koffie wezen drinken en hebben we heel lang gewacht in het hostel totdat het tijd was om richting het station te gaan. In de trein hebben we allebei heerlijk liggen slapen. We kregen een dekentje en een kussentje. De volgende ochtend een nieuwe stad en opzoek naar een slaapplek.