Bandung, Dadang mijn reisgids!
Blijf op de hoogte en volg Lisette
25 November 2012 | Indonesië, Bandung
Bandung
30 okt - 1 nov
Dadung mijn reisgids
Woensdag 31 oktober
Na een heerlijke nacht slapen in een eigen kamer, wat is dat lang geleden, slapen zonder snurkende mensen om je heen. Om 9uur stond mijn ontbijt klaar. Zo schattig het mannetje van het hostel, zodra hij mij zag snelde hij aan met mijn ontbijt. Het ontbijt bestond uit een beker Indonesische koffie en een broodje jam. Na mijn ontbijt en een douche ben ik naar beneden gegaan om te vragen voor een taxi voor de volgende dag. Mijn trein ging namelijk al om 7uur in de ochtend en ik wilde om 6uur al de taxi hebben. De man was heel behulpzaam en kon aardig goed engels. Na 10 minuten met de vriendelijke man gepraat te hebben stond Dadang al voor mijn neus, zeker een halfuur te vroeg! Beter te vroeg dan te laat, waren zijn woorden. Dat was ik niet gewend van Aziaten. Ik heb mijn tas gepakt en we zijn gaan lopen. Wat wildeik allemaal zien in Bandung was zijn eerste vraag. Iets van historie. We zijn verschillende gebouwen gaan bekijken in de stad en hebben heel heel veel rondgelopen. Ook heeft Dadang mij meegenomen naar het winkeltje van zijn broer. ik heb zijn twee broers ontmoet zijn schoonzus en zijn nichtje. zijn nichtje asri was eerst heel verlegen, maar na 10 minuten sprong ze in mijn armen, echt een schatje, 3,5 jaar is ze. dadang lijkt eigenlijk helemaal niet op zijn broer, zijn broer heeft een lichte huid. voor dadang ook weer een teken dat zijn broer het goed heeft, hij heeft namelijk zijn eigen winkeltje en verdient goed. Aan het einde van de middag zijn we naar Udjo geweest. Hier kun je zien hoe ze de echte traditionele muziekinstrumenten maken van Indonesië. Na een rondleiding kregen we een show van de instrumenten met een uitvoering van wajang poppen. Dit zijn traditionele poppen uit Indonesië die ze gebruiken zoals wij de poppenkast poppen gebruiken. Een optreden van wajang poppen word ondersteunt door muziek. Na de wajang poppen kwamen er kinderen op het podium zij gaven een dansshow. Super schattig, zoveel kinderen. Na een optreden van anderhalfuur van muziek en dans was het tijd op zelf de instrumenten uit te proberen. Iedereen in het publiek kreeg een instrument aangereikt van de kinderen. Op elk instrument staat een nummer. Elke streek in Indonesië heeft namelijk zijn eigen geluid. Nadat iedereen voorzien was van een instrument moest er gedemonstreerd worden hoe je het instrument moest gebruiken. En ja hoor ik was de gelukkige die op het podium het instrument mocht demonstreren. Dit is helemaal niets voor mij om zo in de belangstelling te staan. Maargoed niemand kent mij hier. Uiteindelijk was het heel leuk om te doen en leerde ik hoe ik moest spelen op het instrument. Na de demonstratie kreeg ieder nummer een gebaar.wanneer de vrouw het gebaar van je nummer liet zien moest je spelen. Zo hebben we een aantal liedjes gespeeld en gezongen met elkaar. Aan het einde hebben we een traditionele dans met de kinderen gedaan. De kinderen kozen mensen uit in het publiek om mee te dansen. Ook ik mocht meedansen. Wat heb ik gelachen deze dag. Na de show hebben we gedag gezegd en zijn Dadang en ik gaan lopen door de straten. Hij heeft getrakteerd op verschillende soorten fried bananas, lekker! Ik had wel trek gekregen na al dat gedans. We hebben een mini van terug naar het hostel genomen, dit duurde zeker meer dan een uur, het begon namelijk ook te regenen en er was veel traffic jam, file. In het hostel hebben we nog een theetje gedronken, gelachen en gekletst en is Dadang weer naar huis gegaan.
Donderdag 1 november
Heel heel heel vroeg op. Maar mijn ontbijt stond al klaar. Ook was de taxi er al. De man van het hostel had met de taxichauffeur afgesproken dat hij mij voor 20.000 naar het treinstation bracht. Ik heb de man van het hostel bedankt voor alles en ben met de taxi meegegaan. Ik zei tegen de taxichauffeur dat hij 20.000 met de man had afgesproken, hij keek heel verbaasd naar mij, maar begreep heel goed wat ik bedoelde. Aangekomen bij het station moest hij door de poort om mij af te zetten, hiervoor moest hij 2000 betalen, hij wilde dat ik het betaalde voor hem, maar dit weigerde ik, ik zei dat hij het van de 20.000 kon betalen of mij hier dan maar afzette. Hij reed door en betaalde het eindelijk zelf. Je kan denken, ach het is maar heel weinig geld, maar zo proberen ze elke keer weer een beetje meer te verdienen, als je daar elke keer intrapt gaat je het heel veel geld kosten. Mijn trein was er al, omdat dit het begin punt was. Ik heb mijn plekje opgezocht en heb mijn telefoon opgeladen. Elke stoel heeft namelijk een eigen stekker, zo kan iedereen zijn telefoon opladen, erg handig. Ook de treinreis richting Yogyakarta was adembenemend. Wat een mooie natuur! Onderweg kwam er een man naast mij zitten. Hij woonde al 15 jaar in Indonesië en kwam oorspronkelijk uit Australië. Ik heb gezellig zitten kletsen met de man. Hij gaf mij zijn kaartje,mocht er iets zijn dan kon ik hem bellen. Aangekomen in Yogyakarta heeft hij mij geholpen met een taxi die op de meter rijd.
Het hostel in yogya was gloednieuw. Erg aardige en behulpzame mensen. Het is het eerste moderne hostel in Indonesië. Er is een aparte mannen en vrouwen etage. Deze zijn zelfs afgesloten met verschillende pasjes. Zo kunnen er ook moslims logeren, ik denk dat dat het idee is. In mijn kamer was er nog een ander meisje, Alice. Ze komt uit Frankrijk maar woont al 3 jaar in Londen voor haar studie. Je kan ook niet horen dat ze uit Frankrijk komt, ze heeft een engels accent. Alice vroeg gelijk of ik in de avond wat mee ging eten samen met een andere jongen. Dit was gezellig. We zijn gaan eten aan de overkant van de straat. Hier heeft een familie een klein restaurantje. Je zit op de grond op een matje aan een klein tafeltje. Het eten was erg lekker, we hebben zitten smullen!
Terug in het hostel was er nog een ander meisje in de kamer, Lotte, ook vandaag aangekomen. Ze komt ook uit Nederland, woont op kamers in Amsterdam en studeert geneeskunde. Ze komt oorspronkelijk uit Abcoude en kent ook de school waar ik lesgegeven heb. We hebben nog heel wat zitten kletsen met elkaar. Uiteindelijk wilde Lotte ok over Java reizen en hadden we al een soort van besloten dat het wel leuk was om dit met elkaar te doen. Ook werden de plannen voor de volgende dag besproken. Lotte had afgesproken om met een local op een scooter naar de Borobordur te gaan. Hij is ook haar sponsor voor het verlengen van haar visum. Ik wilde ook wel naar de Borobordur en we dachten dat haar sponsor, Melvin, wel een vriend wist die mee wilde. We zouden het morgen gaan vragen, nu eerst slapen en uitrusten van de reis!
30 okt - 1 nov
Dadung mijn reisgids
Woensdag 31 oktober
Na een heerlijke nacht slapen in een eigen kamer, wat is dat lang geleden, slapen zonder snurkende mensen om je heen. Om 9uur stond mijn ontbijt klaar. Zo schattig het mannetje van het hostel, zodra hij mij zag snelde hij aan met mijn ontbijt. Het ontbijt bestond uit een beker Indonesische koffie en een broodje jam. Na mijn ontbijt en een douche ben ik naar beneden gegaan om te vragen voor een taxi voor de volgende dag. Mijn trein ging namelijk al om 7uur in de ochtend en ik wilde om 6uur al de taxi hebben. De man was heel behulpzaam en kon aardig goed engels. Na 10 minuten met de vriendelijke man gepraat te hebben stond Dadang al voor mijn neus, zeker een halfuur te vroeg! Beter te vroeg dan te laat, waren zijn woorden. Dat was ik niet gewend van Aziaten. Ik heb mijn tas gepakt en we zijn gaan lopen. Wat wildeik allemaal zien in Bandung was zijn eerste vraag. Iets van historie. We zijn verschillende gebouwen gaan bekijken in de stad en hebben heel heel veel rondgelopen. Ook heeft Dadang mij meegenomen naar het winkeltje van zijn broer. ik heb zijn twee broers ontmoet zijn schoonzus en zijn nichtje. zijn nichtje asri was eerst heel verlegen, maar na 10 minuten sprong ze in mijn armen, echt een schatje, 3,5 jaar is ze. dadang lijkt eigenlijk helemaal niet op zijn broer, zijn broer heeft een lichte huid. voor dadang ook weer een teken dat zijn broer het goed heeft, hij heeft namelijk zijn eigen winkeltje en verdient goed. Aan het einde van de middag zijn we naar Udjo geweest. Hier kun je zien hoe ze de echte traditionele muziekinstrumenten maken van Indonesië. Na een rondleiding kregen we een show van de instrumenten met een uitvoering van wajang poppen. Dit zijn traditionele poppen uit Indonesië die ze gebruiken zoals wij de poppenkast poppen gebruiken. Een optreden van wajang poppen word ondersteunt door muziek. Na de wajang poppen kwamen er kinderen op het podium zij gaven een dansshow. Super schattig, zoveel kinderen. Na een optreden van anderhalfuur van muziek en dans was het tijd op zelf de instrumenten uit te proberen. Iedereen in het publiek kreeg een instrument aangereikt van de kinderen. Op elk instrument staat een nummer. Elke streek in Indonesië heeft namelijk zijn eigen geluid. Nadat iedereen voorzien was van een instrument moest er gedemonstreerd worden hoe je het instrument moest gebruiken. En ja hoor ik was de gelukkige die op het podium het instrument mocht demonstreren. Dit is helemaal niets voor mij om zo in de belangstelling te staan. Maargoed niemand kent mij hier. Uiteindelijk was het heel leuk om te doen en leerde ik hoe ik moest spelen op het instrument. Na de demonstratie kreeg ieder nummer een gebaar.wanneer de vrouw het gebaar van je nummer liet zien moest je spelen. Zo hebben we een aantal liedjes gespeeld en gezongen met elkaar. Aan het einde hebben we een traditionele dans met de kinderen gedaan. De kinderen kozen mensen uit in het publiek om mee te dansen. Ook ik mocht meedansen. Wat heb ik gelachen deze dag. Na de show hebben we gedag gezegd en zijn Dadang en ik gaan lopen door de straten. Hij heeft getrakteerd op verschillende soorten fried bananas, lekker! Ik had wel trek gekregen na al dat gedans. We hebben een mini van terug naar het hostel genomen, dit duurde zeker meer dan een uur, het begon namelijk ook te regenen en er was veel traffic jam, file. In het hostel hebben we nog een theetje gedronken, gelachen en gekletst en is Dadang weer naar huis gegaan.
Donderdag 1 november
Heel heel heel vroeg op. Maar mijn ontbijt stond al klaar. Ook was de taxi er al. De man van het hostel had met de taxichauffeur afgesproken dat hij mij voor 20.000 naar het treinstation bracht. Ik heb de man van het hostel bedankt voor alles en ben met de taxi meegegaan. Ik zei tegen de taxichauffeur dat hij 20.000 met de man had afgesproken, hij keek heel verbaasd naar mij, maar begreep heel goed wat ik bedoelde. Aangekomen bij het station moest hij door de poort om mij af te zetten, hiervoor moest hij 2000 betalen, hij wilde dat ik het betaalde voor hem, maar dit weigerde ik, ik zei dat hij het van de 20.000 kon betalen of mij hier dan maar afzette. Hij reed door en betaalde het eindelijk zelf. Je kan denken, ach het is maar heel weinig geld, maar zo proberen ze elke keer weer een beetje meer te verdienen, als je daar elke keer intrapt gaat je het heel veel geld kosten. Mijn trein was er al, omdat dit het begin punt was. Ik heb mijn plekje opgezocht en heb mijn telefoon opgeladen. Elke stoel heeft namelijk een eigen stekker, zo kan iedereen zijn telefoon opladen, erg handig. Ook de treinreis richting Yogyakarta was adembenemend. Wat een mooie natuur! Onderweg kwam er een man naast mij zitten. Hij woonde al 15 jaar in Indonesië en kwam oorspronkelijk uit Australië. Ik heb gezellig zitten kletsen met de man. Hij gaf mij zijn kaartje,mocht er iets zijn dan kon ik hem bellen. Aangekomen in Yogyakarta heeft hij mij geholpen met een taxi die op de meter rijd.
Het hostel in yogya was gloednieuw. Erg aardige en behulpzame mensen. Het is het eerste moderne hostel in Indonesië. Er is een aparte mannen en vrouwen etage. Deze zijn zelfs afgesloten met verschillende pasjes. Zo kunnen er ook moslims logeren, ik denk dat dat het idee is. In mijn kamer was er nog een ander meisje, Alice. Ze komt uit Frankrijk maar woont al 3 jaar in Londen voor haar studie. Je kan ook niet horen dat ze uit Frankrijk komt, ze heeft een engels accent. Alice vroeg gelijk of ik in de avond wat mee ging eten samen met een andere jongen. Dit was gezellig. We zijn gaan eten aan de overkant van de straat. Hier heeft een familie een klein restaurantje. Je zit op de grond op een matje aan een klein tafeltje. Het eten was erg lekker, we hebben zitten smullen!
Terug in het hostel was er nog een ander meisje in de kamer, Lotte, ook vandaag aangekomen. Ze komt ook uit Nederland, woont op kamers in Amsterdam en studeert geneeskunde. Ze komt oorspronkelijk uit Abcoude en kent ook de school waar ik lesgegeven heb. We hebben nog heel wat zitten kletsen met elkaar. Uiteindelijk wilde Lotte ok over Java reizen en hadden we al een soort van besloten dat het wel leuk was om dit met elkaar te doen. Ook werden de plannen voor de volgende dag besproken. Lotte had afgesproken om met een local op een scooter naar de Borobordur te gaan. Hij is ook haar sponsor voor het verlengen van haar visum. Ik wilde ook wel naar de Borobordur en we dachten dat haar sponsor, Melvin, wel een vriend wist die mee wilde. We zouden het morgen gaan vragen, nu eerst slapen en uitrusten van de reis!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
