Hello indonesia!
Blijf op de hoogte en volg Lisette
25 November 2012 | Indonesië, Batavia
Jakarta
25 okt - 30 okt
Chaotische stad!
Donderdag 25 oktober
Mijn aankomst in Jakarta. In het vliegtuig zat ik naast een indonesisch vrouwtje, zij woont in Den Haag en komt oorspronkelijk uit Jakarta. Zij ging familie bezoeken. zij wist precies welke kant we op moesten voor het visum. ik volgde haar dus trouw met al haar gezellige gekwebbel. Helaas niet zo'n mooi vliegveld als Kuala Lumpur, maargoed alles werkt, mijn tas kwam mee en dat was het belangrijkste. Mijn visum was makkelijk gekocht en bij de douane hoefde we niet al te lang te wachten. Na de bagage bNd heb ik het vrouwtje gedag gezegd en ben ik opzoek gegaan naar een taxi. Mij werd verteld dat de blue bird groep te vertrouwen was en zij gewoon op de meter reden. Eenmaal de juiste mannen gevonden te hebben gingen we opweg. Het is altijd zo dat de mensen eerst moeten tanken voordat we opweg gaan, heel grappig! Bij het tankstation kwam de man erachter dat hij zijn telefoon verloren had. Waarschijnlijk op de parkeerplek van het vliegveld, hij wilde perse terug, maar daar had ik niet zoveel zin in. Het duurde al best lang voordat we eindelijk bij een pomp waren. Gelukkig zijn er altijd andere taxi's te vinden. Er stond een andere taxi te wachten bij de pomp, mijn taxichauffeur vroeg of hij mij mee wilde nemen en hij betaalde de taxi voor mij. Zo gezegd zo gedaan. Er was heel veel file in de stad. Dus ik zat wel een tijdje met deze man in de auto, die geen woord Engels kon spreken. Het grappige was dat hij mij een beetje Indonesisch wilde leren. Gewoon met aanwijzingen en zijn richting aanwijzingen van de auto. Hij had de grootste lol nadat ik elke keer de Indonesische woorden herhaalde. Dat scheelde wel, de tijd vloog voorbij. Soms stonden we een tijdje stil en dan kwamen er mensen van onder een brug bedelen bij de auto's, toen er een iemand zag dat ik in de auto zat kwamen ze allemaal rond de auto staan. Gelukkig begreep mijn chauffeur wel dat ik graag wilde dat de deur op slot zat. Ookwas mijn chauffeur een beetje bezorgd of ik wel genoeg drinken bij mij had. Door dit te vragen maakte hij een beetje een verwarrend gebaar. Maar de man bedoelde alleen maar of ik dorst had. Hierop antwoordde ik dat ik wel wat in mijn tas had zitten, anders wilde hij hiervoor ook nog iets halen. Na 3 uur in de auto gezeten te hebben reden we de poort binnen van het appartementen complex. De gehele auto werd gecontroleerd op verboden dingen. Uiteindelijk mochten we doorrijden en vertelde de man in welk gebouw we moesten zijn. Dat was wel handig, want dat ene ding wist mijn chauffeur niet. Ik dacht echt dat ik verkeerd afgezet werd, dit kon niet mijn appartementen complex zijn, dit zag er veelste mooi uit. Maargoed de balie medewerker belde het hostel op en ik mocht plaatsnemen op de bank. Na 5 minuten kwam er een jonge indo aangelopen. Hijkon helaas ook geen Engels maar kwam wel heel vriendelijk over. Aangekomen in het hostel was er nog een andere gast, een jongen, ik had hem rond de 22 geschat. Uiteindelijk kwam ik er al snel achter dat hij 38 was, uit China kwam,maar al heel lang in Rotterdam woonde en werkte. Hij was wel aardig. Ook konden we gebruik maken van het zwembad,heerlijk, hier was ik wel aan toe. Ron hield erg van zwemmen en hij zwom elke ochtenden avond. In de avond heb ik eigenlijk weinig gedaan. We zijn wat gaan eten en bedachten om de volgende dag naar Taman mini te gaan. Ik wist toen nog niet precies wat het inhield.
Vrijdag 26 oktober
Zwemmen in de ochtend, dat is heerlijk wakker worden! Ik was daarna ook erg hongerig, dat kwam dus goed uit. Konden we na het zwemmen lekker ergens gaan ontbijten. Na het ontbijt zijn we gaan lopen naar de bus, de trans Jakarta. Dit is een goedkope buslijn die, zeggen ze, makkelijk in gebruik is. Ik snapte er in het beging niets van. Alles is in het Indonesisch en niemand spreekt engels, er hangen nergens aanwijzingen of uitleg. Gelukkig wist Ron er wel raad mee. Hij was al eerder in Jakarta geweest, op bezoek bij een vriend, en wist wel hoe de bus werkte. In de bus is er een zogeheten wanita ruimte, wanita is vrouw in het Indonesisch, in de bus is er dus een sectie alleen bestemd voor vrouwen. De vrouwen mogen ook in het andere gedeelte van de bus zitten, maar daar kun je misschien een beetje lastig gevallen worden door mannen. In de wanita sectie zit je veilig en kun je eigenlijk altijd zitten. Dit mogen ze in Nederland ook wel invoeren. Na de grote bus hebben we een minivan genomen richting het park. Taman mini is een park met verschillende gedeeltes. Er is een zwembad met golfslagbaden en glijbanen, kleine attracties, een treintje dat rondrijd. Waterfietsen, gewone fietsen, scooters die je rondrijden, een kabelbaan je kan het zo gek niet bedenken of het is er. Je kan misschien dan ook wel bedenken hoe groot het park is. In het midden van het park kun je heel Indonesië bezoeken. In Indonesië hebben ze allerlei verschillende huizenbouw. Dit hebben ze nagemaakt in dit park. Je kan dus de verschillende delen van Indonesië bezoeken, de huizen ingaan, tradities bekijken en souvenirs kopen. Je kan hier eigenlijk wel meerdere dagen vertoeven, voordat je alles gezien hebt. Wij hebben dan ook de kabelbaan genomen, deze gaat over het grootste gedeelte van het park heen, zo heb krijg je toch een aardig beeld. Na een dag vertoeven in dit park, het werd ook al donker, zijn we terug gegaan richting het hostel. We zijn in een restaurant wat gaan eten. Dit was wel grappig. We gingen ergens zitten, de obers zette van alles op tafel, hier konden we uit kiezen, de rest werd weggehaald en het gekozen konden we opeten. Heel lekker!
Na het eten zijn we het zwembad ingedoken, dat was verfrissend na een hete dag. Ook hebben we een bubbelbad naast het zwembad, na baantjes zwemmen is een bubbelbad wel erg relaxend, ook slaap ik hier lekker van!
Zaterdag 27 oktober
Vandaag was het een beetje een regenachtige dag. We zijn naar de grootste mall gegaan in Jakarta. Hier hebben ze echt van alles, maar heel erg duur! Bovenin het gebouw hebben ze een gamehall en nog een verdieping hoger een mooie bioscoop. Hier kun je voor €3,50 naar de nieuwste film, het is dat er geen leuke films draaide anders waren we naar de bios gegaan. Rond 15u scheen er een fontein/lichtshow in de mall te zijn. Wij hierop gewacht, is deze waarschijnlijk afgelast. Niemand die hiervan wist want het stond vol met mensen. Dat was wel jammer. We zijn naar een andere mall gegaan, een mall waar we wel dingen konden kopen en waar we konden afdingen, dit is een maal in blok M. Hier eindigen alle bussen, best chaotisch daar. Ik was blij dat ik mijn slotje op mijn tas had gedaan, dat voelde net iets veiliger. Deze mall was heel chaotisch, over stondenkraampjes naast de gewone winkels, mensen verkochten eten en elektronica of echte Indonesische souvenirs. Het was wel leuk om allemaal te zien. Zelf vond ik deze mall een stuk leuker dan de dure mall. We zijn weer ergens gaan eten en weer terug gegaan naar het hostel.
Zondag 28 oktober
Vandaag heb ik echt niets gedaan. Ik had heel veel foto's die ik moest uploaden. Dit duurde best een hele tijd, want het internet was super sloom. Onder tussen ben ik gaan zwemmen in het zwembad.
Maandag 29 oktober
Het moest er vandaag toch echt van komen, het goed plannen van mijn reis. Ik kwam er namelijk achter dat wanneer ik mijn visum wilde verlengen ik een sponsor uit Indonesië moest hebben. Ook kwam er veel papier werk bij kijken en was ik mijn paspoort een aantal dagen kwijt. Dit zag ik niet zo zitten. Ik ben toen gaan kijken wat mijn andere optie is. Optie 2 is namelijk Indonesië uit voor een aantal dagen en dan opnieuw een visum kopen voor 30 dagen op het vliegveld. Je moet ook goed je dagen tellen. Want een 30 dagen visum is niet altijd een hele maand. Je dag van aankomst telt en je dag van het land verlaten telt. Dus ik op skyscanner, een handige app voor vliegtickets, gekeken wat de goedkoopste tickets waren. Het liefst ergens anders heen dan Maleisië of Singapore. Thailand is het geworden. Ik heb gelijk de tickets geboekt. Terug vlieg ik dan van Phuket Thailand naar denpassar Bali. Een leuk resort geboekt. Nu klinkt resort heel luxe, maar ik slaap gewoon in een gedeelde kamer maar kan gebruik maken van al het andere van het resort. Prima dus. Na het boeken van mijn vakantie naar Thailand ben ik mijn reis over java gaan plannen, want welke plekken wilde ik allemaal zien? Uiteindelijk heb ik een ruige planning gemaakt. Van Jakarta naar Bandung daarna naar Yogyakarta waar ik een aantal dagen blijf, schijnt een hele leuke stad te zijn, daarna Malang, Surabaya een grote stad en dan weer terug naar Jakarta. Dat was wel een goed dagje. Ik ben deze dag trouwens in een leuk cafeetje gaan zitten waar ik lekker ice coffee gedronken heb en op mijn gemak met goed internet alles kon plannen.
In de avond nog wezen zwemmen en een bubbelbad genomen. In het bubbelbad met een man zitten kletsen die Engels geeft aan rijke lui's kinderen. Dit zat hij een beetje af te zeiken. Beetje jammer. Ik vertelde hem dat ik de volgende dag de trein ging nemen naar Bandung. Hij ging gelijk spookverhalen over de trein ophangen. Ik werd er een beetje bang van en was gelijk nerveus voor de volgende dag. Altijd fijn als mensen je waarschuwen maar ga alstublieft geen nare verhalen vertellen!
Dinsdag 30 oktober
Alles ingepakt nog ontbeten met Ron en gedag gezegd, op naar het treinstation. Aangekomen daar wist ik dat ik kon kiezen uit verschillende treinen, economie, busnis en eksekutief class. De laatste is de duurste en het beste voor reizigers. Bij de economie class zitten ze namelijk op het dak en is de trein helemaal volgepakt. Je moet vaak ook uren achter elkaar staan en heel erg op je spullen letten. Busnis class is eigenlijk ook wel prima, maar erg warm, geen airco. Eksekutief class is met airco en er loopt secrurity rond in de trein, iedereen heeft ook zijn eigen stoel.
Toen ik een kaartje ging kopen gaf het meisje mij automatisch de eksekutief class. Ze was erg behulpzaam en kon een woordje engels. Helaas ging de trein pas om 16u en was het op dat moment pas 11u. Ik ben gelijk door de controle gegaan, zodat er geen vervelende verkopers om mij geen zouden lopen en ik mij wat veiliger voelde. Na een tijdje wachten kwam er een jongeman naast mij zitten die een gesprek begon. Allemaal heel aardig, maar op een gegeven moment een beetje vervelend. Hij begon namelijk over dat hij mij leuk vond blablabla....ik was blij dat het 16u was en ik naar mijns trein kon.
De treinreis richting Bandung is erg mooi. Hele mooie rijstvelden en je rijd langs kleine dorpjes waar de mensen langs het spoor naar je staan te zwaaien. Soms stopt de trein en komen de dorpelingen met eten richting de trein om te verkopen, ze staan dan 10 minuten voor de ingang van de trein te schreeuwen om een waar te verkopen. Soms lopen ze langs de trein, er was een jongetje dat kaarten van Indonesië verkocht, wanneer hij mij zag bleef hij gelijk staan en roepen hoeveel het was. De treinreis in Indonesië is echt aan te raden. Erg gaaf! Je krijgt echt een mooi beeld van het landschap en het leuke is dat je de dorpjes kan zien.
Aangekomen n Bandung was het al donker. Ik heb gelijk een treinkaartje richting Yogyakarta gekocht omdat ik niet precies wist hoever mijn hostel van het station was. Een taxi genomen richting het hostel en ingecheckt. Ik had mijn eigen kamertje die er prima verzorgt uitzag. In het hostel kwam er een meisje naar beneden. We zagen allebei gelijk dat we uit Nederland kwamen, dat was wel gezellig. Inge was haar naam. Zij had afgesproken met een local om wat te gaan eten. Ze was hem op straat tegen gekomen en hij had haar geholpen richting het hostel. Zijn naam was dadang. Een aardige jongen die goed engels sprak. We zijn met elkaar uit eten gegaan hebben gekletst over de verschillen, vooral dat donkere mensen crème gebruiken om lichter te worden en dat blanke mensen graag een kleurtje willen. De indo's denken daar nog steeds dat wanneer je een lichte huid hebt, je het goed hebt en rijk bent. Dadang wilt ook graag een lichte huid en gebruikt dus ook elke ochtend de crème. Ik denk dat het niet werkt. Maargoed als je reclames op televisie ziet dat het echt werkt, dan ga je het bijna geloven. Dadang heeft geen werk, is hier heel erg naar opzoek, maar dit is heel moeilijk. Hij zou heel graag een eigen guesthouse hebben. Hij heeft vrienden die in Den Haag wonen, zij hebben in Indonesië gewoond en zij zouden hem kunnen helpen, maar het duurt allemaal heel lang. Doordat hij overdag dus niet echt iets te doen heeft, of hij heeft een jobinterview, vond hij het wel leuk om mij de volgende dag rond te leiden. De volgende dag hebben we om half 11 bij het hostel afgesproken. Ik ben benieuwd!
25 okt - 30 okt
Chaotische stad!
Donderdag 25 oktober
Mijn aankomst in Jakarta. In het vliegtuig zat ik naast een indonesisch vrouwtje, zij woont in Den Haag en komt oorspronkelijk uit Jakarta. Zij ging familie bezoeken. zij wist precies welke kant we op moesten voor het visum. ik volgde haar dus trouw met al haar gezellige gekwebbel. Helaas niet zo'n mooi vliegveld als Kuala Lumpur, maargoed alles werkt, mijn tas kwam mee en dat was het belangrijkste. Mijn visum was makkelijk gekocht en bij de douane hoefde we niet al te lang te wachten. Na de bagage bNd heb ik het vrouwtje gedag gezegd en ben ik opzoek gegaan naar een taxi. Mij werd verteld dat de blue bird groep te vertrouwen was en zij gewoon op de meter reden. Eenmaal de juiste mannen gevonden te hebben gingen we opweg. Het is altijd zo dat de mensen eerst moeten tanken voordat we opweg gaan, heel grappig! Bij het tankstation kwam de man erachter dat hij zijn telefoon verloren had. Waarschijnlijk op de parkeerplek van het vliegveld, hij wilde perse terug, maar daar had ik niet zoveel zin in. Het duurde al best lang voordat we eindelijk bij een pomp waren. Gelukkig zijn er altijd andere taxi's te vinden. Er stond een andere taxi te wachten bij de pomp, mijn taxichauffeur vroeg of hij mij mee wilde nemen en hij betaalde de taxi voor mij. Zo gezegd zo gedaan. Er was heel veel file in de stad. Dus ik zat wel een tijdje met deze man in de auto, die geen woord Engels kon spreken. Het grappige was dat hij mij een beetje Indonesisch wilde leren. Gewoon met aanwijzingen en zijn richting aanwijzingen van de auto. Hij had de grootste lol nadat ik elke keer de Indonesische woorden herhaalde. Dat scheelde wel, de tijd vloog voorbij. Soms stonden we een tijdje stil en dan kwamen er mensen van onder een brug bedelen bij de auto's, toen er een iemand zag dat ik in de auto zat kwamen ze allemaal rond de auto staan. Gelukkig begreep mijn chauffeur wel dat ik graag wilde dat de deur op slot zat. Ookwas mijn chauffeur een beetje bezorgd of ik wel genoeg drinken bij mij had. Door dit te vragen maakte hij een beetje een verwarrend gebaar. Maar de man bedoelde alleen maar of ik dorst had. Hierop antwoordde ik dat ik wel wat in mijn tas had zitten, anders wilde hij hiervoor ook nog iets halen. Na 3 uur in de auto gezeten te hebben reden we de poort binnen van het appartementen complex. De gehele auto werd gecontroleerd op verboden dingen. Uiteindelijk mochten we doorrijden en vertelde de man in welk gebouw we moesten zijn. Dat was wel handig, want dat ene ding wist mijn chauffeur niet. Ik dacht echt dat ik verkeerd afgezet werd, dit kon niet mijn appartementen complex zijn, dit zag er veelste mooi uit. Maargoed de balie medewerker belde het hostel op en ik mocht plaatsnemen op de bank. Na 5 minuten kwam er een jonge indo aangelopen. Hijkon helaas ook geen Engels maar kwam wel heel vriendelijk over. Aangekomen in het hostel was er nog een andere gast, een jongen, ik had hem rond de 22 geschat. Uiteindelijk kwam ik er al snel achter dat hij 38 was, uit China kwam,maar al heel lang in Rotterdam woonde en werkte. Hij was wel aardig. Ook konden we gebruik maken van het zwembad,heerlijk, hier was ik wel aan toe. Ron hield erg van zwemmen en hij zwom elke ochtenden avond. In de avond heb ik eigenlijk weinig gedaan. We zijn wat gaan eten en bedachten om de volgende dag naar Taman mini te gaan. Ik wist toen nog niet precies wat het inhield.
Vrijdag 26 oktober
Zwemmen in de ochtend, dat is heerlijk wakker worden! Ik was daarna ook erg hongerig, dat kwam dus goed uit. Konden we na het zwemmen lekker ergens gaan ontbijten. Na het ontbijt zijn we gaan lopen naar de bus, de trans Jakarta. Dit is een goedkope buslijn die, zeggen ze, makkelijk in gebruik is. Ik snapte er in het beging niets van. Alles is in het Indonesisch en niemand spreekt engels, er hangen nergens aanwijzingen of uitleg. Gelukkig wist Ron er wel raad mee. Hij was al eerder in Jakarta geweest, op bezoek bij een vriend, en wist wel hoe de bus werkte. In de bus is er een zogeheten wanita ruimte, wanita is vrouw in het Indonesisch, in de bus is er dus een sectie alleen bestemd voor vrouwen. De vrouwen mogen ook in het andere gedeelte van de bus zitten, maar daar kun je misschien een beetje lastig gevallen worden door mannen. In de wanita sectie zit je veilig en kun je eigenlijk altijd zitten. Dit mogen ze in Nederland ook wel invoeren. Na de grote bus hebben we een minivan genomen richting het park. Taman mini is een park met verschillende gedeeltes. Er is een zwembad met golfslagbaden en glijbanen, kleine attracties, een treintje dat rondrijd. Waterfietsen, gewone fietsen, scooters die je rondrijden, een kabelbaan je kan het zo gek niet bedenken of het is er. Je kan misschien dan ook wel bedenken hoe groot het park is. In het midden van het park kun je heel Indonesië bezoeken. In Indonesië hebben ze allerlei verschillende huizenbouw. Dit hebben ze nagemaakt in dit park. Je kan dus de verschillende delen van Indonesië bezoeken, de huizen ingaan, tradities bekijken en souvenirs kopen. Je kan hier eigenlijk wel meerdere dagen vertoeven, voordat je alles gezien hebt. Wij hebben dan ook de kabelbaan genomen, deze gaat over het grootste gedeelte van het park heen, zo heb krijg je toch een aardig beeld. Na een dag vertoeven in dit park, het werd ook al donker, zijn we terug gegaan richting het hostel. We zijn in een restaurant wat gaan eten. Dit was wel grappig. We gingen ergens zitten, de obers zette van alles op tafel, hier konden we uit kiezen, de rest werd weggehaald en het gekozen konden we opeten. Heel lekker!
Na het eten zijn we het zwembad ingedoken, dat was verfrissend na een hete dag. Ook hebben we een bubbelbad naast het zwembad, na baantjes zwemmen is een bubbelbad wel erg relaxend, ook slaap ik hier lekker van!
Zaterdag 27 oktober
Vandaag was het een beetje een regenachtige dag. We zijn naar de grootste mall gegaan in Jakarta. Hier hebben ze echt van alles, maar heel erg duur! Bovenin het gebouw hebben ze een gamehall en nog een verdieping hoger een mooie bioscoop. Hier kun je voor €3,50 naar de nieuwste film, het is dat er geen leuke films draaide anders waren we naar de bios gegaan. Rond 15u scheen er een fontein/lichtshow in de mall te zijn. Wij hierop gewacht, is deze waarschijnlijk afgelast. Niemand die hiervan wist want het stond vol met mensen. Dat was wel jammer. We zijn naar een andere mall gegaan, een mall waar we wel dingen konden kopen en waar we konden afdingen, dit is een maal in blok M. Hier eindigen alle bussen, best chaotisch daar. Ik was blij dat ik mijn slotje op mijn tas had gedaan, dat voelde net iets veiliger. Deze mall was heel chaotisch, over stondenkraampjes naast de gewone winkels, mensen verkochten eten en elektronica of echte Indonesische souvenirs. Het was wel leuk om allemaal te zien. Zelf vond ik deze mall een stuk leuker dan de dure mall. We zijn weer ergens gaan eten en weer terug gegaan naar het hostel.
Zondag 28 oktober
Vandaag heb ik echt niets gedaan. Ik had heel veel foto's die ik moest uploaden. Dit duurde best een hele tijd, want het internet was super sloom. Onder tussen ben ik gaan zwemmen in het zwembad.
Maandag 29 oktober
Het moest er vandaag toch echt van komen, het goed plannen van mijn reis. Ik kwam er namelijk achter dat wanneer ik mijn visum wilde verlengen ik een sponsor uit Indonesië moest hebben. Ook kwam er veel papier werk bij kijken en was ik mijn paspoort een aantal dagen kwijt. Dit zag ik niet zo zitten. Ik ben toen gaan kijken wat mijn andere optie is. Optie 2 is namelijk Indonesië uit voor een aantal dagen en dan opnieuw een visum kopen voor 30 dagen op het vliegveld. Je moet ook goed je dagen tellen. Want een 30 dagen visum is niet altijd een hele maand. Je dag van aankomst telt en je dag van het land verlaten telt. Dus ik op skyscanner, een handige app voor vliegtickets, gekeken wat de goedkoopste tickets waren. Het liefst ergens anders heen dan Maleisië of Singapore. Thailand is het geworden. Ik heb gelijk de tickets geboekt. Terug vlieg ik dan van Phuket Thailand naar denpassar Bali. Een leuk resort geboekt. Nu klinkt resort heel luxe, maar ik slaap gewoon in een gedeelde kamer maar kan gebruik maken van al het andere van het resort. Prima dus. Na het boeken van mijn vakantie naar Thailand ben ik mijn reis over java gaan plannen, want welke plekken wilde ik allemaal zien? Uiteindelijk heb ik een ruige planning gemaakt. Van Jakarta naar Bandung daarna naar Yogyakarta waar ik een aantal dagen blijf, schijnt een hele leuke stad te zijn, daarna Malang, Surabaya een grote stad en dan weer terug naar Jakarta. Dat was wel een goed dagje. Ik ben deze dag trouwens in een leuk cafeetje gaan zitten waar ik lekker ice coffee gedronken heb en op mijn gemak met goed internet alles kon plannen.
In de avond nog wezen zwemmen en een bubbelbad genomen. In het bubbelbad met een man zitten kletsen die Engels geeft aan rijke lui's kinderen. Dit zat hij een beetje af te zeiken. Beetje jammer. Ik vertelde hem dat ik de volgende dag de trein ging nemen naar Bandung. Hij ging gelijk spookverhalen over de trein ophangen. Ik werd er een beetje bang van en was gelijk nerveus voor de volgende dag. Altijd fijn als mensen je waarschuwen maar ga alstublieft geen nare verhalen vertellen!
Dinsdag 30 oktober
Alles ingepakt nog ontbeten met Ron en gedag gezegd, op naar het treinstation. Aangekomen daar wist ik dat ik kon kiezen uit verschillende treinen, economie, busnis en eksekutief class. De laatste is de duurste en het beste voor reizigers. Bij de economie class zitten ze namelijk op het dak en is de trein helemaal volgepakt. Je moet vaak ook uren achter elkaar staan en heel erg op je spullen letten. Busnis class is eigenlijk ook wel prima, maar erg warm, geen airco. Eksekutief class is met airco en er loopt secrurity rond in de trein, iedereen heeft ook zijn eigen stoel.
Toen ik een kaartje ging kopen gaf het meisje mij automatisch de eksekutief class. Ze was erg behulpzaam en kon een woordje engels. Helaas ging de trein pas om 16u en was het op dat moment pas 11u. Ik ben gelijk door de controle gegaan, zodat er geen vervelende verkopers om mij geen zouden lopen en ik mij wat veiliger voelde. Na een tijdje wachten kwam er een jongeman naast mij zitten die een gesprek begon. Allemaal heel aardig, maar op een gegeven moment een beetje vervelend. Hij begon namelijk over dat hij mij leuk vond blablabla....ik was blij dat het 16u was en ik naar mijns trein kon.
De treinreis richting Bandung is erg mooi. Hele mooie rijstvelden en je rijd langs kleine dorpjes waar de mensen langs het spoor naar je staan te zwaaien. Soms stopt de trein en komen de dorpelingen met eten richting de trein om te verkopen, ze staan dan 10 minuten voor de ingang van de trein te schreeuwen om een waar te verkopen. Soms lopen ze langs de trein, er was een jongetje dat kaarten van Indonesië verkocht, wanneer hij mij zag bleef hij gelijk staan en roepen hoeveel het was. De treinreis in Indonesië is echt aan te raden. Erg gaaf! Je krijgt echt een mooi beeld van het landschap en het leuke is dat je de dorpjes kan zien.
Aangekomen n Bandung was het al donker. Ik heb gelijk een treinkaartje richting Yogyakarta gekocht omdat ik niet precies wist hoever mijn hostel van het station was. Een taxi genomen richting het hostel en ingecheckt. Ik had mijn eigen kamertje die er prima verzorgt uitzag. In het hostel kwam er een meisje naar beneden. We zagen allebei gelijk dat we uit Nederland kwamen, dat was wel gezellig. Inge was haar naam. Zij had afgesproken met een local om wat te gaan eten. Ze was hem op straat tegen gekomen en hij had haar geholpen richting het hostel. Zijn naam was dadang. Een aardige jongen die goed engels sprak. We zijn met elkaar uit eten gegaan hebben gekletst over de verschillen, vooral dat donkere mensen crème gebruiken om lichter te worden en dat blanke mensen graag een kleurtje willen. De indo's denken daar nog steeds dat wanneer je een lichte huid hebt, je het goed hebt en rijk bent. Dadang wilt ook graag een lichte huid en gebruikt dus ook elke ochtend de crème. Ik denk dat het niet werkt. Maargoed als je reclames op televisie ziet dat het echt werkt, dan ga je het bijna geloven. Dadang heeft geen werk, is hier heel erg naar opzoek, maar dit is heel moeilijk. Hij zou heel graag een eigen guesthouse hebben. Hij heeft vrienden die in Den Haag wonen, zij hebben in Indonesië gewoond en zij zouden hem kunnen helpen, maar het duurt allemaal heel lang. Doordat hij overdag dus niet echt iets te doen heeft, of hij heeft een jobinterview, vond hij het wel leuk om mij de volgende dag rond te leiden. De volgende dag hebben we om half 11 bij het hostel afgesproken. Ik ben benieuwd!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
